Լույսն
էր մեռնում,
օրը մթնում.
Մութը տնից
տուն էր մտնում.
Ես տեսա քեզ
իմ ճամփի մոտ,
Իմ մտերի՛մ,
իմ անծանո՛թ:
Աղբյուրն անուշ
հեքիաթի պես
Իր լույս երգով
ժպտում էր
մեզ.
Դու մոտեցար
մեղմ, համրաքայլ,
Որպես քնքուշ
իրիկվա փայլ:
Անակնկալ բախտի
նըման,
Հայտնվեցիր
պայծառ-անձայն.
Անջատվեցինք
համր ու հանդարտ,
Կյանքի ճամփին
մի ակնթա՜րթ...