Երբ կրհոգնես,
կըգազազես
աշխարհից՝
Դարձիր իմ
մոտ, վերադարձի
ր դու նորից.—
Ցաված սիրտըս
միայն քեզնով
է շնչել՝
Չի կամենալ
նա վերըստին
քեզ տանջել։
Եթե բախտն
ու վայելքները
քեզ ժպտան,
Օտար մարդիկ
քեզ սիրաբար
ողջույն տան
Գուցե ես լամ
բախտիդ համար,
իմ անգին,
Սակայն դարձի՛ր,
վերադարձի՛ր
դու կրկին։
Եթե հեռվում
ճակատագիրն
անհոգի
Սիրտըդ մատնե
անկարեկից
տանջանքի,
0՜, գիտեցիր,
իմ հոգին էլ
կըցավի
Անմխիթար մորմոքումից
քո ցավի...
1906