Եղիշե Չարենց (1897-1937)

• ԿԵՆՍԱԳՐՈՒԹՅՈՒՆ
• ՀԱՅՐԵՆԻՔՈՒՄ
• ՎԱՀԱՆ
• Ո՞վ կհանդիպի, ո՞վ կբարեւի
• Գիշերն ամբողջ հիվանդ, խելագար
• Լուսմփոփի՜ պես աղջիկ՝ աստվածամոր աչքերով
• Կյանքը - երգի, երկնքի՜ պես անհո՜ւն, անհո՜ւն, -
• ՀԱՐԴԳԱՈՂԻ ՃԱՄՓՈՐԴՆԵՐԸ
• Մենք բոլորս, որ գնում ենք մենակ, տրտում
• ՀԵՌԱՑՈՒՄԻ ԽՈՍՔԵՐ
• ՏԱՂ ԱՆՁՆԱԿԱՆ
• ԱՆՔՆՈՒԹՅՈՒՆ
• ՄԱՐԻՈՆԵՏԿԱ
• Հնչում են օրերը, կանչում են
• Ու վառվո՜ւմ է օրերում սիրտս, որպես ողջակեզ.
• Կարմիր նժույգները թռչում են սրընթաց
• Ինչպես երկիրս անսփոփ, ինչպես երկիրս բախտազուրկ
• Որքան դաշտեր որ կան
• ԱՌԱՎՈՏ
• ՆՈՐԻՑ՝ ԱՐՄԵՆՈՒՀԻ ՏԻՐԱՆՅԱՆԻՆ
• ՇԱՄԻՐԱՄ
• ԱՆԿՈՒՄՆԵՐԻ ՍԱՐՍԱՓԻՑ
• ՄԱՀՎԱՆ ՏԵՍԻԼ
• ՄՈՐՍ ՀԱՄԱՐ ԳԱԶԵԼ
• Դու իմ գարնան առավոտ- ինչպե՞ս կանչեմ քեզ հիմա.
• Հիմա հիշում եմ բոլոր օրերս հին ու անցած
• Արփիկին
• Երազ տեսա. Սայաթ -Նովեն մոտս էկավ սազը ձեռին
• Երբ էս հին աշխարհը մտա ես տաղով, սազով-քամանչով՝
• Էլի գարուն կգա, կբացվի վարդը
• Ես իմ անուշ Հայաստանի արեւահամ բառն եմ սիրում
• ՈՒԹՆՅԱԿՆԵՐ ԱՐԵՎԻՆ
• Հոսում է տաք, ինչպես հեշտանք, կամ ձույլ ոսկի
• ՔԱՄԻՆ
• ԵՐԵՎԱՆ
• ԸՆԿԵՐ
• Աշուն է նստել սեղանիդ՝ ճակատին թորշոմած վարդեր
• Նոր լույս ծագեց աշխարհին
• ԵՐԳ ԵՎ ՔԱՆԴԱԿ
• ՊԻՆԴ ԵՎ ԱՄՈՒՐ
• IN DER GONDEL LAG ICH Վենետիկյան Էպիգրամներից
• ՄԵՐ ԼԵԶՈՒՆ
• Խելահեղ աչքերով, բոբիկ, մորուքդ հողմով ցիրուցան
• Օ, ո՛չ, ես իմ այս էպիգրամներով
• Չնչին, ինչպես Արարատին նետած քար
• ՌՈՒԲԱԻՆԵՐ
• ԱՄԲՈԽՆԵՐԸ ԽԵԼԱԳԱՐՎԱԾ
• Դու - հողմային մշուշ ու մահ
• Բրո՛նզ ես, հո՛ւր ես
• Քույր, գուցե՜ չընկանք...
• Երազում եմ այն երկիրը հեռավոր
• ...Եվ երբ դադարեց հեծկլտանքը քո
• Իրիկուն է, քո՛ւյր, - աչքերդ փակի՛ր
• Դիր մատներդ կույս` աչքերիս վրա
• Նո՛ւյնն է կարոտս հիմա` անսփոփ ու որբ
• ԿԱՊՈՒՏԱՉՅԱ ՀԱՅՐԵՆԻՔԻՑ
• Ես սիրում եմ նստել ամեն իրիկուն
• Ես գալիս եմ ահա:- Նայեցե՛ք, նայեցե՛ք
• ՍՈՄԱ
• ԿՈՄԻՏԱՍԻ ՀԻՇԱՏԱԿԻՆ