Միջոցին
մեջ կը թոշնի
Լույսի ծաղիկը
թրթռուն.
Ըմպած մըռայլն
ամպերուն,
Տըխուր է ծովն
աշունի:
Ցորեկներուն կը հակին
Գորշություններն հոգվույս մեջ`
Ու գիշերվա երգը գեջ
Լացավ թոնով մը մեկին:
Ամայության մը տրտում
Կու գա ինձ ցավն երբեմնի.
Եվ երազանքս անպատում
Կը կոծկոծի՜, կ’արյունի:
Հովը կ’ոռնա խուլորեն,
Ու գիշերը կ’երկարի՜.
Ալիքներու ժըխորեն
Ու սարսափեն խավարի:
Դալուկ սիրո մ’աշնանային
Կը կաթե դողն հոգվույս մեջ,
Ուր հուրիներ կը նային
Անրջածին, լուսամեջ:
Բայց կը վախնամ որ նորեն
Խուսափի՜ լույսն երազին,
Ու մըշուշներ գաղտորեն
Վայելքներուս շուրջ հածին:
Աղաղակ մը, մեջն հոգվույս,
Արագորեն կը ձայնե
Մահվան պարը սրտահույզ,
Մեռա՜ծ է կույսը ձյունե:
Տարփատենչիկ, զաղփաղփուն,
Աղջիկն է ան անուրջիս,
Երազունակ ու փաղփուն
Հոգին կանգնած է առջիս:
Ու կը տեսնեմ դեռ շողուն
Փայլը սրտին իր նըսեմ.
Մոգութենեն աչքերուն
Հափշտակված կ’երազեմ…