Սիրելի
իմ, հարազատ
իմ, ընկեր իմ,
Որ հանգչում
ես այժմ անհայտ
մի խորշում,
Ջահել ստրով,
անկնճիռ ու
անխորշում,
Դու իղձերիս,
ապրումներիս
մտերիմ:
Ես - եղբայրդ՝
տվայտանքով
քո հոգու,
Ես - ընկերդ՝
սրտիդ զարկով
բաբախող,
Հարազատըդ
փարված կրծքիդ
սրախող,
Մի վառ հույսով
խոր վերքերդ
եմ ամոքում:
Գուցե վաղը
ես էլ թաղվեմ
մի խորշում
Կույր ու դաժան
մի գնդակով՝
բութ արճիճ,
Թաղեմ ճակատն
մ անկնճիռ,
անխորշում:
Ու թող մեռնենք,
եղբայր, սիրով
ու անճիչ,
Վառ հավատով,
որ սերունդները
անցավ,-
Կկերտեն մեզ
փառքի անմահ
հուշարձան...