Արծաթ -կարկաչուն
Աղբյուրն է
խոսում հավիտենաբար,
Իմ ուղիների
հեռվում անկոպար,
Հավիտենաբար
Քո սերն է հնչում։
Անձրևային
ե՜րգ —
Աստղերի ուղին
մշուշ ծովերում
—
Դո՜ւ, իմ հեռավոր
որոնումներում,
Մոլորումներում՝
Հայրենի՜ եզերք...
Լույսերը մեռան,—
Մութը սառնաթև
գրկեց ամեն
ինչ —
Դո՜ւ, մենակ
կյանքիս միակ
ամոքիչ,
Քնքուշ ու
թովիչ
Պայծա՜ռ հանգրվան...
1908